کلیپی سوزناک در مورد آتش سوزی جنگلهای زاگرس
به نام مه قام چیا ( سروده کوهستان )
از
عادل نادری
تقدیم به انجمن های زیست محیطی و شهیدانشان
از کوهستانی بالا میرفتم
دیدم دود سیاه و غلیظی اسمان را فرا گرفته بود
درختان و همه گیاهان سرسبز کوهستان در حال سوختن بودند
صداهای مهیبی از گریه و ناله درختان در حال سوختن، سراسر کوهستان را فرا گرفته بود
جانوران از ترس مرگشان ، خراب شدن لانه هایشان ، با شیون و زاری ، سراسیمه به این سو و انسو میدویدند.
نمی دانستند برای نجات جانشان به کدامین سو حرکت کنند …
بدانید: جنگل ملک همگان ( ملی ) است
بدون جنگل و سرسبزهاییش، زندگانی معنایی ندارد
اگر میخواهید سبز بمانید :
و عاشق سرزمین ، سبز و خرمتان هستید
باید در پاسداشت جنگلها و مراتع آن کوشید
باید در دامنه هایش، نهالها یا گلهایی را بکاریم ، تا سبز و خرم بماند محیط زندگیمان …
باید آنانی که پرنده ای ، کبکی یا جانوری را در قفس های خانه یشان محبوس کرده اند ، دوباره آنرا به طبیعت باز گردانند.
طبیعت بدون سرسبزی، بدون جانوران و صدای پرندگانش ، جذابیتی ندارد.
با کمال تاسف :
هر ساله صدها مورد آتش سوزی در جنگلهای مخروبه زاگرس در اثر خشکسالیها ، خشک شدن گیاهان علفی …و بی مبالاتی آنانی که عازم مناطق کوهستانی میگردند و باز شدن تاج پوشش جنگلها و رویش سریع گیاهان علفی در کف جنگلها دچار آتش سوزیهای فراوان میگردند .
مجددا جای تاسف دارد: چون ادارات منابع طبیعی در شرایط فعلی نه پرسنل کارآزموده و کافی در اختیار دارند و نه تجهیزات اولیه و مناسب ، بنابراین در غالب مواقع این انجمن های زیست محیطی هستند که با اعضای خود و کمترین امکانات با دستان خالی ، بدون وسیله نقلیه ، بدون لباس و تجهیزات … باقطع شاخه های درختان می کوشند مناطق آتش گرفته را خاموش و از گسترش اتش سوزیها بکاهند.
متاسفانه تا کنون جندین کشته و صدها زخمی داده اند ، تا منابع طبیعی و محیط زیست سرزمین شان را ، بدون هیچگونه چشمداشت مادی و معنوی، خالصانه و مخلصانه پاسداری نمایند.